ยินดีต้อนรับสู่ห้องอื่นๆ ทั่วไป สบายๆ ของนายวิวัฒน์ เพชรเทียน ในรายวิชาเทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสารสำหรับครู

วันเสาร์ที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2555

กลอนซึ้งๆ

                        กลอนรัก
ฉันไม่ต้องการ คำว่า – รัก – สักเท่าไหร่
แค่ขอมีเธออยู่ใกล้ ๆ ตลอดไปก็เท่านั้น
ไม่ต้องการกักขังใครไว้ในหัวใจกันและกัน
อยากให้อิสระ กับ ความผูกพัน เดินด้วยกันต่อไป
เพราะอยากให้เธอสบายใจเมื่อใกล้ฉัน
ไม่อยากเป็นสายป่านที่คอยตรึงกันเอาไว้
เพราะกล้วว่าสักวันสายป่านนั้นอาจตึงจนขาดไป
ถึงวันนั้น..เอื้อมมือคว้าเท่าไหร่..คงไกลเกิน
แม้ตอนนี้เราอาจจะเดินอยู่คนละฝั่งฟ้า
แต่คงไม่ไกลเกินกว่าความห่วงหาจะข้ามไปไหว
ความผูกพันของเราไม่อาจหยุดลงเพราะห่างไกล
แต่กลับทบทวีความมั่นใจ..ว่าสักวันเราจะได้อยู่ใกล้กัน
                         
                        กลอนคิดถึง
      หลายครั้งกับคำถาม     ที่เกิดกลางระหว่างใจ
            เป็นแค่ความสงสัย  แอบอดไว้เนิ่นนานมา
      พ้นผ่านกาลเลยล่วง     คนเคยห่วงห่างหายหน้า
            หายห่างนานเวลา    ลืมเลือนว่าใครคงคอย
     เกินไกลไกลเกินแล้ว    โอ้ดวงแก้วไกลล่องลอย
            ไม่เคยเคืองสักน้อย แม้เจ้าถอยทิ้งห่างไป
     เจ็บปวดย่อมมีรู้             เพราะเป็นผู้มีหัวใจ
            ที่มีมากคือห่วงใย   อวยพรให้...สุดคิดถึง

                        กลอนให้กำลังใจ
                หนึ่งย่างก้าวสำคัญของชีวิต
          หนึ่งความคิดเส้นทางแห่งความหวัง
                 หนึ่งสมองสองมือคือพลัง
                 ใช้เป็นดังอาวุธรุดหน้าเดิน
           หาความฝันความชอบรอบเรียนรู้
            หาเชิดชูต้นแบบแนบสรรเสริญ
                หาแรงกายแรงใจใฝ่เจริญ
           จงเพลิดเพลินกับเส้นทางที่วาดวาง